EEN VOORTUIN MAKE-OVER

Ontwerp

Ontdek hoe deze huiseigenaren hun voortuin in een gastvrije ruimte hebben veranderd

Lynn Ernst en Jonathan Bachman voltooiden de verbouwing van hun huis in Seattle in 2002, maar hun voortuin had nog veel werk nodig. Dat dacht Lynns moeder tenminste toen ze haar dochter een knipsel uit het aprilnummer van Pioneeriws van april 2002 stuurde. Op de omslag van die maand stond een denkbeeldige tuin die ik had ontworpen voor een uitvouwbare weergave van voortuintuinen door landschapsprofessionals in het hele land. Mijn plan behandelde de voortuin niet alleen als een charmant decor voor het huis, maar als een vriendelijke, nuttige ruimte, vrij van onderhoudsvriendelijk gazon en vol uitnodigende kleuren, geur en textuur. Lynn en Jon vonden het intrigerend en nodigden me al snel uit om in hun voortuin te komen kijken.

Wat ik aantrof toen ik aankwam was zeker niet mooi. Toen het paar er voor het eerst introk, was hun hele voortuin bedekt met een betonnen plaat en omringd door een houten hek. De plaat en het hek waren weg, maar op hun plaats lag een enorme stapel puin. Terwijl Lynn zich schaapachtig verontschuldigde voor de rotzooi, zag ik de mogelijkheid om helemaal opnieuw te beginnen en precies de tuin te maken die ze nodig hadden.

Omdat de voortuin hun grootste buitenruimte is, hoopten Lynn en Jon er zoveel mogelijk gebruik van te maken. Er was geen ruimte voor puur decoratieve funderingsbeplantingen of een leeg gazon. In plaats daarvan wilden ze een intieme, comfortabele ruimte waar ze met buren konden kletsen, lezen of gewoon de kolibries konden zien komen en gaan.

Het ontwerpen van de nieuwe werf was een evenwichtsoefening. Het zou bezoekers en buren moeten verwelkomen zonder Lynn en Jon in het openbaar te tonen. Geen van beiden gaf er om om meer tijd dan nodig te besteden aan onderhoud, en we waren het er allemaal over eens om de milieu-impact van de werf tot een minimum te beperken. Dat betekende geen gazon om te maaien of chemicaliën en water op te zuigen. Als het openbare gezicht van het huis moet de tuin er ook het hele jaar door aantrekkelijk uitzien. Dat is ontzettend veel om te vragen van een ruimte die slechts 24 bij 40 voet meet.

Een efficiënte, informele oplossing

Mijn denkbeeldige tuin sprak Lynn en Jon aan vanwege het efficiënte gebruik van de ruimte en de ongedwongen stijl, maar als ontwerper weet ik wel beter dan een fictief plan te maken in de echte tuin van mijn klanten. Bodem, verlichting, vocht en belichting maken elk stuk grond uniek, zelfs in een stedelijke omgeving. Elk gezin heeft zijn eigen behoeften en voorkeuren, van het opbergen van afvalbakken tot plantenallergieën of favoriete kleuren. In plaats van het reeds bestaande plan op het perceel te forceren, ontwikkelde ik een geheel nieuw ontwerp op basis van dezelfde principes als het denkbeeldige plan, maar afgestemd op de locatie en levensstijl van de eigenaren.

De lay-out voor de nieuwe werf volgt de verkeerspatronen van gezond verstand. Een breed, recht pad leidt van het trottoir naar de veranda, terwijl minder formele paden afbreken naar de achtertuin, nutsmeters en opslagruimten voor afval en recycling. De paden zijn geplaveid met droge stenen en verdicht grind, die een stevige maar comfortabele voet bieden. Een informele zithoek met een houten bank genesteld onder een met clematis gedrapeerd prieel naast de veranda biedt schaduw, beschutting en privacy van straatverkeer. Discrete padverlichting maakt de tuin gemakkelijk te navigeren tijdens lange winternachten.

In tegenstelling tot de meeste voortuinen is deze tuin een uitnodigende buitenuitbreiding van het huis geworden. Buren blijven inderdaad hangen om te kletsen, en Lynns boekenclub verzamelt zich op zomeravonden in de tuin. Tijd doorbrengen in de voortuin heeft zelfs een slapende tuinier in Lynn wakker gemaakt, die druk bezig is met het planten van de rest van het pand met prachtige resultaten.

Maak een voortuin functioneel

Uitnodigende sfeer en een plek om elkaar te ontmoeten en te begroeten
Foto / illustratie: Steve Aitken

Privéruimten
Foto / illustratie: Steve Aitken

Interessante aanplant en minder onderhoud
Foto / illustratie: Steve Aitken

Als ik een voortuin ontwerp, probeer ik er een ruimte van te maken waar mensen blijven hangen en genieten, niet alleen kijken en zich er doorheen haasten. Het eigendom van Lynn en Jon lijkt misschien niet op het uwe, maar u kunt enkele belangrijke functies aanpassen om het meest zichtbare deel van uw eigendom comfortabel en uitnodigend te maken.

Uitnodigende sfeer en een plek om elkaar te ontmoeten en te begroeten

Voortuinen kunnen geweldige plekken zijn om je te mengen, dus ik vermijd meestal barricades of enorme, imposante heggen. In plaats daarvan zorg ik ervoor dat elke tuin minstens een of twee comfortabele plekken heeft waar vrienden en buren kunnen samenkomen en kletsen. Op de foto hierboven nodigen het brede pad en de trappen mensen uit om binnen te komen.

Paden die voldoende breed zijn en een veilige ondergrond bieden, maken elke tuin gracieus en uitnodigender, maar als ze niet gaan waar ze nodig zijn, zal niemand ze gebruiken. Als mensen sporen in uw gazon dragen, moet u uw paden opnieuw ontwerpen.

Privéruimtes

Sociaal zijn is één ding, maar niemand wil zijn hele leven in het openbaar vertonen. Ik vind het leuk om een beetje intieme, privéruimte in een voortuin te maken, ook al is het maar een schaduwrijk hoekje met een eenvoudige bank.

Interessante aanplant en minder onderhoud

Inventieve beplanting helpt bij het creëren van een boeiende sfeer in de voortuin. Levendige combinaties van kleur, vorm en textuur kunnen je humeur verbeteren, terwijl zachte tinten en zoete geuren sereniteit oproepen.

Als je echt van je tuin gaat genieten, kun je niet al je tijd besteden aan maaien, water geven of snoeien. Een plezierige tuin is gemakkelijk te onderhouden, met niet meer gazon dan nodig is, gemakkelijk te onderhouden bodembedekkers en planten die gedijen zonder extra verwennerij.

Beplanting voor een ongedwongen maar ordelijk gevoel

In plaats van een hek heb ik een informele groepering van breedbladige groenblijvende planten, bladverliezende struiken, hoge vaste planten en grassen gemaakt die de tuin van het trottoir scheidt. Deze beplantingen zijn ontworpen om op ooghoogte te rijpen - hoog genoeg om privacy te bieden, maar blijven op schaal met de kleine ruimte. Hoewel de beplanting duidelijk de grenzen van de werf afbakent, maken ze nog steeds informele gesprekken met voorbijgangers mogelijk. Lynn en Jon gaven de voorkeur aan een informele tuin, maar wilden toch een gevoel van rust en orde. Hoewel het plan en de beplanting asymmetrisch zijn, zorgt de herhaling van kleuren, vormen, planten en bouwmaterialen in het hele schema voor een visueel evenwicht en een doelgerichte sfeer.

Om het onderhoud te verminderen, heb ik zorgvuldig planten gekozen die passen bij de groeiomstandigheden: donkere, natte winters en droge zomers met koele nachten en een mogelijk brandende middagzon. Omdat Lynn en Jon van lichte, zachte kleuren houden, heb ik veel grijs, goud, crème en witbont blad gebruikt om de tuin er licht en luchtig uit te laten zien. Het kleurenpalet is zacht en ingetogen, maar een grote verscheidenheid aan vorm en textuur houdt de aanplant levendig. Door gebladerte als primaire kleurbron te gebruiken, blijft de aantrekkingskracht van de tuin behouden tijdens de lange, donkere winter in Seattle.